නුඹ නොමැත මාළඟම
සිටිමි මම
තනිව මිහිපිට
දුකින් සන්තාපයෙන්
සංවේගයෙන්
තබාගෙන සිතෙහි
"නුඹ එතැයි මා ළඟට"...................
ගෙවුනි තුන්මසක්
නොදැනිම නුඹ නැතිව
කිමද වූයේ නපුරු
කෲර දෛවය අපට
කිමද අප කල වරද
දෛවයට
පැමිණ පසුපසින් අප
විසුණු කරන්නට
අපේ ජීවිත .......................
අහඹු ලෙස හෝ
දැනුනි නම් මට
නුඹේ අවසන්ම ඇමතුම
එය වගට
හඟවන්නට තිබුණා නොවෙද මට
නොනගින ලෙසට
අබලන් වූ දඬුමොණරයට................
කවුරු නුඹ යැව්වාද
නොදන්නාමුත් සබඳ
ඔවුනට තිබුණා
නොවෙද සිතන්නට
නුඹලා රොබෝවරුන් නොව
සිත් පිත් ඇති
වටිනාම මිනිසුන් වගට...................
අසංවෙදී මිනිසුනට
කෙසේනම් දැනේවිද
ප්‍රිය විප්‍රයෝගයේ
අරුම......
No comments:
Post a Comment